Krynki oraz Kopna Góra

Kolejnym etapem poniższej wyprawy były wizyty w dwóch miejscach:

1. Krynki. Pożydowskie miasteczko, w którym warto zwiedzić tylko kirkut. Chociaż miejscowi debile nie zachęcają - widząc obcy autokar wznoszą okrzyki "Jude raus!" i "White power!".
Że tak, kurwa, powiem -brawo. Zwłaszcza, że tacy z nas żydzi jak z nich... ;-)

Nie zrażając się jednak poszliśmy na ów kirkut. Żeby zobaczyć magiczną przestrzeń, którą powoli pochłania otaczająca przyroda. Jest jakiś taki piękny smutek żydowskich cmentarzy...

2. Kopna Góra - krótki postój na odpoczynek i obejrzenie arboretum... Gdyby człek mieszkał bliżej zapewne jeździłby tam na weekendowe pikniki. Cisza, spokój, drzewa - pełen chill-out ;-)

Kruszyniany

Znów wywiało nas na wschód. Tym razem jeszcze w ojczystych granicach ale już prawie na Białoruś ;-)
W Kruszynianach mieszkają 'swojscy' Tatarzy - synowie Rzeczypospolitej wyznania muzułmańskiego, którzy w tym miejscu mieszkają od XVII wieku.
Niewielu już ich zostało - rozproszyli się po świecie, rozwodnili krew wśród lachów... Ale nadal można zwiedzić meczet, mizar i podjeść ciekawych potraw. I zobaczyć, że są, istnieją, żyją.

Przy okazji można odkryć kolejny ciekawy fragment Polski :-)

Meczet

Mizar (cmentarz muzułmański) - gdzie pięknie przenikają się wpływy arabskie, rosyjskie i polskie... Widać to zwłaszcza na napisach - troistość alfabetów :-)

Jurta w wersji proturystycznej i mocno uwspółcześnionej.

Prawdziwy koniec świata. Ale jednocześnie fantastyczne miejscówki na wypad weekendowy - z mnogością agroturystyki, knajp regionalnych i z zachwycającą przyrodą :-)

Czarny czwartek. Janek Wiśniewski padł

Idąc na film o współczesnej historii Polski zastanawiałem się, co tak na prawdę wiem o latach tuż przed moim narodzeniem. Jakoś tak wyszło, że okres między 1945 a 1989 r. jawi mi się jako czarna dziura z plamami zrywów robotniczych, nagonki antyżydowskiej i późniejszym powstaniem "S" oraz stanem wojennym. W sumie kilka dat, kilka postaci, mgliste tło i brak wiedzy przyczynowo-skutkowej...

"Czarny Czwartek" próbował ową lukę załatać - nie przy pomocy wielkich nazwisk, wielkiej historii i ciężkiej martyrologii ale opowiadając o wydarzeniach w Gdyni z perspektywy zarówno robotników jak i władzy. Jedni chcieli godnie żyć i mieć za co jeść a drudzy utrzymać się u steru...

Film, trzeba mu przyznać, od początku do końca trzyma w napięciu. Niby się wie, co wydarzy się za chwilę i jak kończy się cała historia a jednak ciężko oderwać wzrok od ekranu. Ogromne brawa należą się twórcom za sceny miejskie - klimat wściekłości robotników stoczniowych a później walk ulicznych zrobione są po mistrzowsku. To samo tyczy się wykorzystania oryginalnych nagrań z owych wydarzeń - wplecione w fabułę dodają autentyczności całemu filmowi...

Jedyne, do czego można się przyczepić to rola żony zabitego Brunona Drywy (który w piosence został unieśmiertelniony jako Janek Wiśniewski). Scenarzysta nie bardzo wiedział co zrobić z jej postacią a Marta Honzatko również nie błysnęła talentem ni geniuszem...

Warto obejrzeć "Czarny Czwartek". Dla jednych będzie to okazja do wspomnień, dla innych poznania kawałka historii własnego kraju...

Warszawa...

...da się lubić ;-)

Kilka spojrzeń na miasto, które jest nieustannie demonizowane a przy bliższym spotkaniu jednak okazuje się nie takie znów złe...
Nie, nie stałem się warszawiakiem ani tym bardziej warsiafiakiem. Pamiętam skąd pochodzę.
Po prostu żyję tu. I jest mi dobrze. I nie przeklinam miasta...

Ciekawym jak się śpi w owych "botelach"...

Kawowy rasizm? ;-)

Syrenka strzeże miasto...

...a wróbel Syrenkę... ;-)