Jesteś Bogiem

Mimo, że nie jestem fanem Paktofoniki, uznałem "Jesteś Bogiem" za film, na który iść powinienem...

W końcu to czasy mojego liceum, gdzieś tam pfk rozbrzmiewało w tle a i klimat blokowisk nie jest mi obcy ;-)

Film Leszka Dawida miał być opowieścią o muzyce, o kapeli, o codzienności, początku i końcu...

I niby tym wszystkim był, bo o Paktofonice trudno powiedzieć coś więcej. Pierwsze bity, pierwsze koncerty, płyta, popularność, kłopoty, a w finale brak happy endu.

Jednak zabrakło filmowi "tego czegoś". Ciągnie się w nieskończoność, nie wiadomo co autor chciał przekazać i po co tacała opowieść jest. Bo w sumie ani to ujęcie biograficzne ani z jakimkolwiek morałem.

Brakuje polotu, brakuje dużej ilości ganji, brakuje muzyki, brakuje również (ponoć potężnej) dawki psychopatyczności Magika. 

I film trwa, i trwa, i nabiera coraz bardziej absurdalnego wydźwięku -  przez nielogiczne postaci głównych bohaterów, brak jakiekolwiek uzasadnienia większości ich działań oraz przez dłużyzny, których w filmie nie brakuje.

Okej - nie spodziewałem się filmu biograficznego, w stu procentach zgodnego z prawdą, ale chyba można to było opowiedzieć ciekawiej. Bez smędzenia i rozciągania pojedynczych ujęć do granic możliwości. Albo zabrakło tam mroku Magika albo zabrakło tam warsztatu scenariuszowo-reżyserskiego...

No i aktorzy. Nie wiem skąd te zachwyty. Szału nie ma. Aktorstwo trochę jak ze szkolnych jasełek. Jakby bez zrozumienia. Może się czepiam, ale tak to odbieram...

Obejrzałem. I drugi raz tego nie zrobię...